Vanmorgen zijn wij rustig opgestaan en iets voor half 11 zijn wij naar Nafasi gelopen.

De kids lagen nog op bed, maar Elvis was wel al wakker. Nu had hij ons even voor zichzelf, en dat vond hij wel fijn...

Na ongeveer een halfuurtje gingen wij ook de andere kids uit bed halen. Ze kwamen allemaak met hun handjes in de lucht op ons afgelopen, zó schattig!

Daarna kregen ze van ons allemaal een schone luier, heel veel knuffels en een flesje warme melk.

Er was een nieuw baby'tje bij Nafasi, een baby van 2.5 maan oud... Floor gaf hem de fles en Cynthia had een andere kleine, maar iets oudere, baby.

Omdat wij Maria nog even moesten zien, gingen wij rond 1 uur weer bij Nafasi weg.

Maar Maria was nog in bespreking, dus gingen wij eerst naar even lunchen.

Daarna zijn wij nog een keer langs Maria gelopen en toen was ze wel beschikbaar. Wij wilden vragen over Joy haar cadeautjes, omdat Joy ons vertelde bang te zijn dat andere kinderen het van haar af zou pakken. Maria vertelde dat zij haar cadeautjes op haar kantoor zou bewaren tot ze naar huis zou gaan in de vakantie. Als zij tussendoor iets wilde hebben, mocht zij dit uiteraard wel pakken. Dit was voor Joy ook een hele opluchting.

Cynthia had op de website van Kinderhulp Afrika het verhaal gelezen van de 5-jarige Baker. Heftig! Dit deed haar gelijk iets en dus besloot zij aan Maria te vragen welke kinderen en nog een sponsor nodig hadden en daar stond de kleine Baker nog tussen. Daar hoefde Cynthia niet lang over na te denken... En zo gezegd, zo gedaan...

Daarna liepen wij samen met Maria, en zijn juf die wij tegenkwamen op de gang, naar zijn klas... P1 Green. Dit is de klas met de jongste kinderen.

Baker is pas 3 weken op het project en spreekt nog geen Engels, alleen maar Lugamda. Hierdoor wist hij echt niet wat hem overkwam. Maar wel pakte hij Cynthia gelijk vast en liet haar niet meer los, zó schattig!

De school was voor P1 Green klaar en hij ging samen met zijn juf aan ons zijn slaapplekje latenzien! Hierna hebben wij hem even meegenomen naar ons huisje. Hij kreeg 1, o nee 2, o nee toch 3 glazen limonade in 5 minuten... Hij slokte het werkelijk achterover en ook kreeg hij wat kaakjes.

Hij begon ook gelijk wat meer te kletsen... Alleen wij verstonden hem niet en hij ons maar een héél klein beetje.

Na een klein halfuurtje hebben wij hem weer teruggebracht naar de dormitory.

Toen wij net weer terug waren bij ons huisje kwam Joy aangelopen. Haar school was net afgelopen.

Wij waren net van plan om met bolletjes wol ergens op het project te gaan zitten om armbandjes met de kinderen te maken en Joy wilde ons hier graag bij helpen.

Zij wees ons de beste plek en binnen no-time stonden er zéker 60 kinderen om ons heen. Jongens en meisjes, groot en klein... Iedereen kwam uit alle hoeken om armbandjes te maken.

De kleintjes wisten niet hoe zij dit moesten doen en wij moesten het hen uitleggen... Dat was best een hoop werk, maar natuurlijk deden wij dit met alle liefde!

Zelfs toen de bel ging voor het avondeten om 6 uur waren de kinderen nog niet weg te slaan.

Op een gegeven moment kwam er een juf en die jaagde ze weg... "just go, just go... don't waste my time with this!" Was wat zij riep... Wij schrokken er een klein beetje en probeerden de kinderen dan ook maar op een liefdevolle manier "weg te jagen".

Nadat de kinderen waren gaan eten en wij hadden opgeruimd, gingen wij ook naar huis om te eten.

Na het eten kwamen Gert en Jill even langs voor "een bakkie". Gezellig!

Daarna gingen wij wederom een inhaalslag maken aan de blogs en daarna lekker slapen...