1e dag safari

Na een korte nacht ging de wekker om half 5! Maar het is geen enkel probleem om op die tijd op te staan als je op safari mag! We hadden er zóveel zin in! We werden zelfs voor de wekker wakker en stuiterden bijna ons bed uit...

Ons snel even klaargemaakt en de laatste spulletjes ingepakt en om half 6 kwam Moses aanrijden met onze safari auto... Wát een gave bak!

Nog even de tank vol getankt, 124 liter! Geld gehaald en ons volgende avontuur kon beginnen...

We moesten ongeveer 3 uur rijden tot onze eerste stop, The Rhino Sanctuary... We zouden daar een wandelsafari gaan doen tussen de neushoorns, hóe tof?! En een klein beetje spannend natuurlijk ook wel, want het blijven wilde dieren...

Onze gids heette Robert, hij gaf ons uitleg en veiligheidsinstructies en wij gingen samen met hem en nog een Spaans echtpaar richting de neushoorns. Eerst een stukje met de auto en daarna te voet... in een rijtje achter elkaar met de ranger voorop Moses achterop (hij was ook "bang").

Robert vertelde onderweg nog wat over het park, de neushoorns, het gras etc. Ook vertelde hij dat wij "very lucky" zouden zijn als wij een pasgeboren neushoorntje van 2 maanden oud en zijn mama zouden spotten.

Na ongeveer 10 minuten stuitten wij op een groep van ongeveer 8 neushoorns... en ja wel, daar was hij aan het slapen in het gras... De jongste neushoorn telg van 2 maanden! TE schattig!

Robert had ons van te voren verteld dat wanneer een neushoorn zou aanvallen wij tegen een boom aan moesten gaan staan, of de struiken induiken... maar wel met de hele groep bij elkaar.

Opeens ontwaakte baby neushoorn en kwam onze richting ingestierd... I.p.v. dat wij bij elkaar bleven, rende iedereen een andere richting uit en Robert rende het hardst...

Voor baby neushoorn waren wij niet zo bang, maar wij waren bang dat mama neushoorn aangerend zou komen om haar kroost te beschermen.

Nadat Robert weer teruggekeerd was en wij als groep weer bij elkaar waren, vertelde hij dat de baby neushoorn waarschijnlijk gedesoriënteerd wakker werd en dacht dat wij zijn moeder waren...

Steeds liepen we een klein stukje verder, steeds seinde Robert dat we dichterbij moesten komen en daardoor kwamen wij steeds dichterbij de inmense neushoorns. We waren er nog maar ongeveer 7 meter vandaan... en dat is echt héél dichtbij.

Na ongeveer anderhalf uur zaten we weer in de auto naar onze volgende stop, Murchison Falls National Park.

Nog voordat wij het park in waren, stond er naast en op de weg al een kudde olifanten! WAT GAAF! Dit moest wat beloven voor de rest van onze safari...

Toen wij eenmaal in het park waren voor een korte gamedrive, zagen wij gelijk een héle hoop meer dieren; giraffen, nog meer olifanten, veel verschillende soorten hertachtigen en veel verschillende vogels...

Voordat wij op safari gingen, vertelde wij Moses dat wij graag ook zouden willen rijden in Murchison Falls... #ButcketlistDingetje... Zo gezegd, zo gedaan... Floor kroop achter het stuur van onze grote safari auto en het was súper leuk om te doen! Morgen is Cynthia aan de beurt...

Daarna gingen we naar de ferry die ons naar de overkant van de Nijl zou brengen. Daar zouden wij de eerste twee nachten kamperen bij Red Chili Campside.

Nadat de ferry ons naar de overkant gebracht had en wij een klein stukje gereden hadden naar de camping, begon het settelen... Onze tent op het dak van de auto werd uitgeklapt en Moses zijn tentje werd opgezet op de grond.

Daarna gingen wij dineren, Italiaanse pasta met gehaktballen... Dat smaakte goed, want wij hadden nog bijna niks gegeten de hele dag.

Ondertussen werd het kampvuur aangestoken en konden wij daar na het eten nog even heerlijk bij zitten met een fantastisch uitzicht over de Nijl en het National Park. Wàt hebben wij daar veel gelachen met en om Moses...

We gingen ons klaarmaken voor bed en kregen van Moses een walkie talkie mee en die moesten wij meenemen naar overal waar wij gingen, zodat we hem konden roepen als wij hulp nodig hadden.

Wat een super tof begin van onze safari was dit!!! We kunnen nu al niet meer wachten tot morgen...

Slaap lekker!

4e dag in Oeganda

Jioni nzuri (goede avond),

Vanmorgen zijn wij wakker geworden zonder wekker te zetten. Wij werden dan ook lekker uitgerust wakker om 9.00 uur.

We besloten om vandaag een relaxdagje te houden om alle indrukken van afgelopen dagen een plekje te geven... We hebben dan ook ongeveer niks gedaan.

Net nadat wij ons klaargemaakt hadden, hoorden en zagen wij de bomen weer hard heen en weer gaan. En daar zat vlak voor ons slaapkamerraam aap nummer 1... En voordat wij het wederom wisten, zat er weer een aap of 30 in de tuin bij ons... Ze durven steeds dichterbij te komen. We hebben hier weer ruim een uur van kunnen genieten! Héérlijk om naar te kijken!

Na het ontbijten in het zonnetje hebben wij een wasje aangezet en zijn wij wat boodschapjes gaan doen bij het vrouwtje met haar kioskje/hutje net buiten het project.

Daarna zijn we lekker in het zonnetje gaan zitten op ons terras en daar hebben wij de hele middag lekker gezeten.

Opeens kwamen er 2 schoonmaaksters die ons huisje wilden "schoonmaken" en vroegen of wij dat ok vonden, natuurlijk mag dat! We hadden vanmorgen wel ons huisje al geveegd...

Toen wij net, in het zonnetje, een beginnetje wilden maken aan ons fotoalbum, stonden er ineens 3 meiden (15 jaar) van de secundairy school naast ons. Zonder iets te vragen of te zeggen bleven zij een beetje naast ons staan... Dit was best een beetje ongemakkelijk.

Uiteindelijk heeft Cynthia hen een koekje en een stoel aangeboden en toen kwamen ze wat meer los en hebben wij even gezellig met hen gekletst.

Wij hebben samen met Moses besloten om de safari 1 dagje naar voren te verplaatsen (a.s. zondag i.p.v. maandag), zodat wij nog een doordeweeks dagje langer hebben om te helpen op het project en bij Nafasi.

Morgen wordt dus een safari voorbereidingsdagje, wij hebben er zin in!

Rond half 6 gingen wij koken, pasta met aardappeltjes, pastadaus, paprika, worteltjes en tomaat.

Het eten lekker met een bord op schoot in het zonnetje opgegeten en daarna nog even lekker opgefrist, verdergegaan aan ons fotoalbum en daarna lekker in bed gedoken...

Slaap lekker :-)

3e dag in Oeganda

Vanmorgen toen wij wakker werden, heerst er serene rust... Dit is alleen wel echt anders als wij willen gaan slapen; krijsende vogels, blaffende en huilende honden en toeterende auto's...

De hele ochtend regende het hier, daardoor liepen onze plannen net iets anders, maar ach... we hebben vakantie!

Rond 10.45 uur zijn wij naar Nafasi (opvanghuis voor baby's en peuters) gegaan. Gisteren hadden wij al appcontact gehad met Jacky (Oegandese "baas") van Nafasi, dus ze wisten dat wij zouden komen.

We werden dan ook hartelijk ontvangen, Floor werd herkent en geknuffeld, en kwamen direct in een staffmeeting terecht. Iedereen stelde zich voor en daarna ging hun vergadering verder... Ze praten Engels met een Afrikaans accent... Dat klinkt een beetje als snel binnenmonds mompelen, niet te verstaan dus, haha.

Na de staffmeeting werden wij direct aan het werk gezet; we gingen kindjes uit bed halen en deze buiten op de veranda op een kleed leggen. Ze moesten allemaal een schone luier, Floor en Cynthia hadden gelijk jackpot... een poepluier! En Cynthia had zelfs een dubbele jackpot, want terwijl zij een luier aan het verschonen was, besloot de baby te gaan poepen, gele drap.

Toen ze allemaal schoon waren, begon het "spelen". Er worden op dit moment in Nafasi 2 kleine baby's opgevangen, er kunnen er 7 net lopen en 1 peuter van 2 jaar. Dus het was dolle boel... Cynthia had gelijk een vriendinnetje, Latisha, die haar niet meer losliet en andere kinderen bij Cynthia uit de buurt hield en Floor had een jongetje, John, dat maar bij haar in de buurt bleef en wilde knuffelen.

Ze vonden "kietelen" allemaal erg leuk... en er werd dan ook schaterend hard gelachen! Ze kwamen zelfs kietels halen, haha!

Ook was er peuter Elvis, wát een lekker joch! Kletsen, spelen, veel knuffelen en ook grapjes uithalen! Deze zou ik (Floor) zonder twijfelen gewoon meenemen naar huis... Maar dat kan helaas niet...

Vervolgens moest er door de kleinsten gegeten worden, de flesjes kwamen tevoorschijn en Cynthia had de allerkleinste baby (5 maandjes oud) en Floor had een andere baby. Peuter Elvis kwam Floor helpen met het geven van het flesje.

Terwijl in de keuken ook het eten voor de iets grotere werd gemaakt, werd er weer gespeeld. Een aantal werden wel een beetje zeurderig, maar ik denk dat ze gewoon trek hadden.

Toen daar het eten was voor hen kregen ze allemaal een bordje met posho, beans (bruine bonen) en een soort spinazie achtig iets... Ze smikkelde lekker hun bordjes leeg met hun handjes...

Het was voor ons ook lunchtijd... Ook wij kregen een bord met Posho, beans en dat spinazie achtige spul. Was best lekker!

Wederom een zéér bijzondere plek, Nafasi wat "kans" betekent.

Moses was inmiddels ook bij Nafasi aangekomen nadat hij ons gezocht had op het project en wilde ons graag meenemen voor een ijsje in Kampala. Zo gezegd, zo gedaan... na de lunch (14.00 uur) gingen wij met Moses op stap. We mochten de auo van Nafasi gebruiken, dus dat was fijn!

Wéér zóveel indrukken opgedaan vanmorgen bij Nafasi en onderweg in de auto dat ons hoofd alweer een beetje vol begon te raken.

Toen we bij de ijszaak aangekomen waren, trakteerde Moses ons op een ijsje, hoe lief èn lekker?! Daarna reden wij door naar de Craftmarket waar er wederom wat souvenirs gekocht werden.

Omdat het, ook door de enorme files in Kampala, inmiddels alweer etenstijd was nodigde wij Moses uit om met ons uiteten te gaan bij Café Javas, lekker lekker!

Deze middag en avond zóveel gelachen met Moses dat onze kaken er bijna zeer van deden. Ook deed Moses een poging ons wat Swahili te leren, maar wat een lastige taal is dat...

Rond half 10 kwamen wij weer thuis en zat ons hoofd echt vol... Nog even een theetje gedronken, gekletst en daarna lekker naar bed gegaan.

Kulala vizuri na kukuona kesho (slaap lekker en tot morgen)

2e dag in Oeganda

Na een beetje slaap "ingehaald" te hebben, begonnen wij de dag met een theetje in bed en een mooi uitzicht over onze tuin. Het heeft de hele nacht geregend... maar zolang het 's nachts regent en niet overdag is het helemaal prima!

Tijdens het "klaarmaken" van onszelf stonden er ineens 3 klusjesmannen voor onze neus. Zij kwamen de gister ontplofte ventilator vervangen. 

Wij gingen lekker ontbijten en tijdens het ontbijt kwam Mirjam (Nederlands contactpersoon voor mensen die verblijven op het project) langs. Zij had haar baby'tje meegenomen van 5 maanden oud, wat een schatje en met een bigsmile bleef zij maar naar ons kijken. Mirjam kwam een praatje maken over hoe het ons tot nu toe bevalt en of er dingen zijn waar zij ons bij kan helpen... We hebben met haar afgesproken dat wij voor het buitenspeelgoed contact opnemen met Joshua (hoofd van de lagere school en tevens de man van Mirjam). 

Madat Mirjam weg was, waren de klusjesmannen nog steeds bezig met het ophangen van onze nieuwe ventilator... Dit ging echt op zijn Afrikaans... Ze zijn tussen het klussen door een uur weggeweest, ze hebben gechilld op onze bank en stoelen en hebben veel gekletst in Swahili (plaatslijke taal). 

Maar... Uiteindelijk hing daar dan toch ineens een nieuwe ventilator. Wij durven hem alleen nog steeds niet aan te doen... 

Nadat de klusjesmannen wegwaren, probeerde wij een Uber taxi te bestellen die ons zou brengen naar de stad (Kampala)... Wij durfden ditmaal niet op de BodaBoda (Boda betekent zadel), omdat het een kleiweg is en súper glad als het geregend heeft... Volgende keer dus maar! 

Maar de Uber was besteld en Ronald was met zijn Toyota naar ons onderweg. Het duurde ongeveer 20 minuten voor hij bij ons was... Toen wij instapte begon hij direct te "klagen" over dat hij de rit bijna zou annuleren omdat hij zóo ver moest rijden... 6 kilometer *zucht* 

Na ongeveer 1 uur in de Uber met veel indrukken van buiten en voor Cynthia een ware cultuurschock, kwamen wij aan op onze bestemming, Oasis Mall. Daar zit Café Javas... eten om verliefd op te worden! Patatjes met een hamburger en een heerlijke smoothie gingen er goed in. 

Daarna opzoek naar een supermarkt. Wij dachten dat deze zich zou bevinden in hetzelfde winkelcentrum, dat had Google ons verteld... Maar helaas... geen supermarkt. Na wat rondvraag bij lokale bevolking moesten wij lopen naar het volgende winkelcentrum... 

Wéér een belevenis... Te voet door Kampala opzoek naar een supermarkt. 

Uiteindelijk vonden wij deze en hebben wij boodschapjes gedaan voor komende dagen. En wat souvenirs gekocht in een plaatslijke souvenirswinkel. 

Daarna wederom een Uber besteld en ditmaal kwam Derick ons halen met zijn Toyata... Wát een schatje! Een jongen van 21 die pas 19 dagen Uberchauffeur is, maar FANTASTISCH rijdt en ons veilig weer thuis gebracht heeft! Een dikke fooi had hij dan ook verdiend! 

Eenmaal weer op het project de boodschapjes uitgepakt, souvenirs nog een keer bekeken en even wat gedronken in het zonnetje op ons terras. 

Gisteren hadden wij met Joy afgesproken dat zij na school (rond half 5) naar ons toe zou komen... Maar ze kwam niet, dus gingen we haar maar halen... 

Toen wij haar naderde kwam zij wederom met wijde armen aangerend met een BIGSMILE op haar gezicht en vloog zij ons in de armen om een dikke knuffel te geven èn, misschien voor haar nog wel belangrijker, te krijgen. 

Met z'n drietjes liepen wij naar ons huisje. Daar hebben we haar de cadeautjes gegeven die wij voor haar hadden. 

Eerst gaven we haar een tas vol nieuwe kleren, gekregen van Floor haar moeder. Wàt was ze blij! Het enige wat ze kon zeggen was "wauw" en "yes" met een grote glimlach op haar gezicht. Alles wat ze kreeg bestuurde ze goed en vouwde ze netjes en secuur weer op. Onze harten smolten en we hadden een brok in onze keel... Ze vroeg mij mijn moeder te bedanken, dus bijdeze mama! 

Daarna nog een tasje met een etui met inhoud, nog een beetje kleding, een kleurboek waarvan elke pagina uitvoerig bestudeerd werd, een magisch kleurboek (met zwart gekleurde pagina's en wanneer je hierop krast met een houten stokje komen er regenboog kleuren tevoorschijn). Joy probeerde het, maar snapte echt niet dat er uit zo'n houten stokje zóveel regenboog kleurtjes konden komen... Magisch moment! Uiteraard hebben wij als "fan" van Woezel & Pip haar ook een Woezel  knuffel gegeven... Ook zat er een notitieboekje bij waarin ik (Floor) een verhaaltje voor haar had geschreven... Dit verhaaltje heeft zij ook 4x gelezen en hierbij kreeg zij tranen in haar ogen... 

Als laatste hadden wij nog 1 cadeautje voor haar... 3 armbandjes... 1 voor haar, 1 voor Floor en 1 voor Cynthia... als symbool voor vriendschap tussen ons. Joy ging stralen en er spatte direct een soort vertrouwen van haar af! Mooi om te zien! 

Vervolgens had ze zoveel vertrouwen gekregen dat ze het cadeauzakje van de armbandjes pakte en wees naar de Maki aap die eropstond en zei: "Aunty Floor, this is you!" We begonnen met z'n 3en keihard te lachen... Fijn en dankbaar dat ze zich bij ons zo veilig en vrij kan voelen! *kippenvel* 

Joy, een meisje dat inmiddels echt een speciaal plekje in mijn (Floors) hart heeft gekregen! 

Terwijl wij buiten nog even een selfie aan het maken waren met z'n 3en ging voor Joy de bel voor het avondeten. Wij hebben haar, en haar cadeautjes, naar haar huisje gebracht... Eenmaal daar kwam gelijk haar zus Sanyu, ook al zo'n schatje, aangerend en Joy liet vol trots haar cadeautjes zien. 

Wij hebben de cadeautjes wel weer meegenomen naar ons huisje, omdat Joy vroeg of wij ze nog even voor haar konden bewaren. En natuurlijk wilden wij dat! 

Daarna even alle indrukken van vandaag verwerkt, ja dat zijn er een hoop, in het zonnetje op ons terras. De beveiliger kwam nog even langs om een praatje te maken. 

Terwijl wij buiten zaten te genieten van de zonsondergang werden wij ineens omsingeld door een groep vleermuizen... We sprongen op en vluchtten zo snel als we konden naar binnen. Wàt een mietjes, hè?!

Eigenlijk zaten wij nog vol van de lunch, maar toch maar even een eneverende maaltijd gekookt... volkoren pennen met tomatenketchup en plakjes komkommer... haha. 

Floor moest even naar de badkamer, waar wij eerder die dag een salamander gespot hadden... Maar deze zat niet meer op dezelfde plek... Floor keek goed rond en opeens viel die salamander van het plafond op Floor haar voeten... Een hartverzakking en een hoop gegil was wat volgde... 

Na deze indrukwekkende dag willen wij nog steeds niet naar huis en hopen wij dat deze vakantie nog héél lang duurt!! 

Slaap lekker.

1e dag in Oeganda

Na een kort nachtje onwaakte wij in het grote huis...

Omdat wij 's nachts aangekomen waren, konden wij eigenlijk nu pas zien hóe mooi het hier is... en ja, dat is het zeker!

Na nog wat gechilld te hebben, gingen wij ons opfrissen en klaarmaken voor de dag! Alleen kwamen wij, toen wij wilden douchen, erachter dat we alleen koud water hadden... niet een beetje koud, maar echt koud! Dit had 1 groot voordeel; we waren wel gelijk wakker!

Eenmaal klaargemaakt, hebben wij lekker op het balkon in het zonnetje ontbeten... Hoe fijn is dat?!

Daarna stonden Maria (Oegandese "baas" van het project) samen met Moses voor de deur met de goede sleutel van ons eigenlijke huisje. Koffers gepakt en verhuisd naar een deur verderop.

Daarna even naar een "hutje" net buiten het project gelopen om boodschapjes te doen voor ons avondeten... Een súper lieve vrouw die ons gelijk een knuffel gaf. We hebben een zakje aardappelen, 4 tomaten, 1 grote rode ui, een paprika en 6 eieren gekocht... En dat alles voor €1,17! Hóe bizar...

Even gerommeld, spulletjes uitgepakt en gesetteld. Fijn gevoel!

Moses kwam nog even bij ons kijken en had ook een paar boodschapjes voor ons meegenomen... lief hè?!

Vervolgens even een rondje gelopen over het project. Voor Floor bekend terrein, voor Cynthia nieuw. Maar erg leuk!

Wát een hoop mooie vlinder zijn hier! Het lijkt de vlindertuin wel... Floor heeft hier ook nog nooit zoveel vlinders gezien... Vlinderseizoen? Of "toeval"?

Daarna even in het zonnetje gezeten, en ja je raadt het wel... gelijk allebei verbrand. P.s. we hadden ons wel ingesmeerd met zonnebrand.

Terwijl wij net een inkakmomentje hadden, hoorde wij een hoop herrie uit de bosjes en bewogen de bomen heftig heen en weer... Er verscheen eerst 1 aap en opeens TADAA een tuin vol met, ongeveer 30, apen! TE LEUK! Dag inkakmomentje... Hallo adrenaline!

Ze hebben ons ongeveer 1.5 uur vermaakt... En dan vooral het pasgeboren baby-aapje... Véle malen beter dan een televisie!

Rond half 5 hoorde wij dat de kinderen klaar waren met school en we sprongen op om Joy (sponsorkindje van Floor) te zoeken... Wij konden haar niet vinden, maar alle andere kinderen hielpen ons met zoeken... En zij vonden haar!

Ze kwam hard aangerend met haar armen wijd open en met een ENORME bigsmile op haar gezicht... Ze vloog Floor in haar armen en bleef knuffelen! *Brok in ons keel momentje*

Voordat Joy geroepen werd voor ons was zij aan het verven... Wij vroegen haar ons dit te latenzien... Er stond 1 streep verf op de muur en verfspullen waren nergens te bekennen... haha.

Hierna nam zij ons mee naar haar "huisje" waar zij haar bedje liet zien en daarna ging zij haar kleren wassen... JA, met de hand!!!

Wij gingen haar helpen... Ze hield ons, met een enorme bigsmile op haar gezicht, goed in de gaten of wij het wel goed deden... Wanneer zij het gevoel had dat wij het niet goed deden, wisselde zij snel van kledingstuk met ons... Het is hier heel belangrijk dat hun schooluniform goed schoon is.

Na 1 keer de kleding te hebben gewassen, besloot Joy dat het nog een 2e keer nodig was... Toen wij vroegen of ze het altijd 2 keer wast, antwoordde ze met "ja".

Maaaaaar... Toen wij de andere kinderen hun kleding zagen wassen (ook héle kleintjes van 6 jaar; bizar), deden zij het allemaal maar 1 keer. Wij denken dat Joy het zó leuk vond dat wij haar hielpen dat ze "misbruik" maakte van de situatie, haha! Wat een boefje...

We hebben met Joy afgesproken dat zij morgen na schooltijd naar ons huisje komt. Dan kunnen wij de cadeautjes aan haar geven die we voor haar hebben.

Daarna hebben we lekker gekookt, hebben gechilld en zijn we vroeg gaan slapen...

Tot morgen!

Daar gaan we!!

Uiteraard waren wij allebei véél te vroeg wakker en klaar om te gaan! ?

Om 7.15 uur richting Schiphol gegaan en de gezonde spanning kwam daarmee ook al snel om de hoek kijken.

Op Schiphol vlogen de uren voorbij en voor wij het wisten zaten we daar, in het vliegtuig... Súper fijne plekken met extra beenruimte hadden wij geregeld ?

Wij waren er hélemaal klaar voor... Echter vertelde de gezagvoerder ons dat wij ongeveer een halfuur later de lucht in zouden gaan. Dit omdat het druk was boven Duitsland. Een foto van het luchtruim van Cynthia's vader bevestigde dit, haha.

Nadat wij uiteindelijk de lucht in waren, was het een fijne vlucht. Wat het leuke is aan zo'n lange vlucht is dat je onderweg een héle hoop ziet. Van zee tot woestijn en van bergen tot zonsondergang.

Een filmpje, een spelletje, veel kletsen en vooral veel naar buiten kijken... Dat maakte dat de tijd in het vliegtuig ook voorbij vloog.

Van de ouders van Cynthia hadden wij op het vliegveld nog een cadeautje gekregen wat wij pas open mochten maken in het vliegtuig... Wat was dat een leuke verrassing!

Na 8,5 uur een tussenstop in Kigali. Er gingen passagiers uit het vliegtuig, er kwamen nieuwe in... en wij moesten blijven zitten. Na ongeveer een uurtje zijn we weer de lucht in gegaan en na 35 minuten geland op de luchthaven van Oeganda, Entebbe.

Daar eenmaal aangekomen hebben wij ons visum opgehaald, met alle koffers zijn wij door de laatste douane gegaan om vervolgens gelijk nog even geld, en misschien (als telefoonverslaafden) nóg wel belangrijker, internet aan te schaffen.

Buiten stond Moses op ons te wachten. Hij zou ons naar ons tijdelijk onderkomen brengen. Koffers ingeladen, motor gestart en toen reed Moses met de auto tegen een hek aan... Gelukkig viel de schade mee en konden wij gewoon onze weg vervolgen!

Het rijden van het vliegveld naar Kampala duurde ongeveer 2 uurtjes... Onderweg veel gelachen met Moses en al veel indrukken op gedaan, benieuwd wat de rest van de vakantie gaat brengen!

Rond 1.30 uur kwamen we op het project aan, maaaar... ze hadden niet de goede sleutel van ons gastenhuisje. Het is en blijft Afrika, hihi. Hierdoor mochten wij in het grote huis van de Nederlandse "baas" van het project slapen... Wát een enorm huis!

Na ein-de-lijk "gesetteld" te zijn en afscheid te hebben genomen van Moses, vonden wij achter het gordijn familie hagedis... Wat nu? Snel naar buiten om onze reddende engel Moses te roepen... Hij zou ze wel even voor ons weghalen!

Inmiddels hadden wij, na alle avonturen, alweer honger gekregen en doken we met een theetje en een pakje crackertjes het bed in.

Slaap lekker (3.00 uur)!

Welkom op ons Reislog!

Hoi allemaal!

JAAAAA!! Vandaag is het ein-de-lijk zover...

Jut & Jul goes to Oeganda!!!!!

Vanuit het FANTASTISCHE Oeganda zullen wij bloggen, misschien wel vloggen... en natuurlijk ook mooie foto's maken!

Deze willen wij graag met jullie delen, maar omdat naar iedereen afzonderlijk alles sturen veel kostbare tijd en natuurlijk ook internet kost, willen wij graag alles met jullie delen via dit ReisMee Blog.

Wil jij dit allemaal niet missen? Houd dit blog dan in de gaten en als je echt helemaal niks wilt missen, schrijf je dan in bij de mailinglijst en ontvang een mailtje wanneer wij een nieuwe blog/vlog/foto hebben geplaatst!

Beleef je dit avontuur met ons mee? We vinden een reactie op onze avonturen natuurlijk ook leuk!

Groetjes van ons!

Cynthia & Floor