Uiteraard waren wij allebei véél te vroeg wakker en klaar om te gaan! ?

Om 7.15 uur richting Schiphol gegaan en de gezonde spanning kwam daarmee ook al snel om de hoek kijken.

Op Schiphol vlogen de uren voorbij en voor wij het wisten zaten we daar, in het vliegtuig... Súper fijne plekken met extra beenruimte hadden wij geregeld ?

Wij waren er hélemaal klaar voor... Echter vertelde de gezagvoerder ons dat wij ongeveer een halfuur later de lucht in zouden gaan. Dit omdat het druk was boven Duitsland. Een foto van het luchtruim van Cynthia's vader bevestigde dit, haha.

Nadat wij uiteindelijk de lucht in waren, was het een fijne vlucht. Wat het leuke is aan zo'n lange vlucht is dat je onderweg een héle hoop ziet. Van zee tot woestijn en van bergen tot zonsondergang.

Een filmpje, een spelletje, veel kletsen en vooral veel naar buiten kijken... Dat maakte dat de tijd in het vliegtuig ook voorbij vloog.

Van de ouders van Cynthia hadden wij op het vliegveld nog een cadeautje gekregen wat wij pas open mochten maken in het vliegtuig... Wat was dat een leuke verrassing!

Na 8,5 uur een tussenstop in Kigali. Er gingen passagiers uit het vliegtuig, er kwamen nieuwe in... en wij moesten blijven zitten. Na ongeveer een uurtje zijn we weer de lucht in gegaan en na 35 minuten geland op de luchthaven van Oeganda, Entebbe.

Daar eenmaal aangekomen hebben wij ons visum opgehaald, met alle koffers zijn wij door de laatste douane gegaan om vervolgens gelijk nog even geld, en misschien (als telefoonverslaafden) nóg wel belangrijker, internet aan te schaffen.

Buiten stond Moses op ons te wachten. Hij zou ons naar ons tijdelijk onderkomen brengen. Koffers ingeladen, motor gestart en toen reed Moses met de auto tegen een hek aan... Gelukkig viel de schade mee en konden wij gewoon onze weg vervolgen!

Het rijden van het vliegveld naar Kampala duurde ongeveer 2 uurtjes... Onderweg veel gelachen met Moses en al veel indrukken op gedaan, benieuwd wat de rest van de vakantie gaat brengen!

Rond 1.30 uur kwamen we op het project aan, maaaar... ze hadden niet de goede sleutel van ons gastenhuisje. Het is en blijft Afrika, hihi. Hierdoor mochten wij in het grote huis van de Nederlandse "baas" van het project slapen... Wát een enorm huis!

Na ein-de-lijk "gesetteld" te zijn en afscheid te hebben genomen van Moses, vonden wij achter het gordijn familie hagedis... Wat nu? Snel naar buiten om onze reddende engel Moses te roepen... Hij zou ze wel even voor ons weghalen!

Inmiddels hadden wij, na alle avonturen, alweer honger gekregen en doken we met een theetje en een pakje crackertjes het bed in.

Slaap lekker (3.00 uur)!