Na een beetje slaap "ingehaald" te hebben, begonnen wij de dag met een theetje in bed en een mooi uitzicht over onze tuin. Het heeft de hele nacht geregend... maar zolang het 's nachts regent en niet overdag is het helemaal prima!

Tijdens het "klaarmaken" van onszelf stonden er ineens 3 klusjesmannen voor onze neus. Zij kwamen de gister ontplofte ventilator vervangen. 

Wij gingen lekker ontbijten en tijdens het ontbijt kwam Mirjam (Nederlands contactpersoon voor mensen die verblijven op het project) langs. Zij had haar baby'tje meegenomen van 5 maanden oud, wat een schatje en met een bigsmile bleef zij maar naar ons kijken. Mirjam kwam een praatje maken over hoe het ons tot nu toe bevalt en of er dingen zijn waar zij ons bij kan helpen... We hebben met haar afgesproken dat wij voor het buitenspeelgoed contact opnemen met Joshua (hoofd van de lagere school en tevens de man van Mirjam). 

Madat Mirjam weg was, waren de klusjesmannen nog steeds bezig met het ophangen van onze nieuwe ventilator... Dit ging echt op zijn Afrikaans... Ze zijn tussen het klussen door een uur weggeweest, ze hebben gechilld op onze bank en stoelen en hebben veel gekletst in Swahili (plaatslijke taal). 

Maar... Uiteindelijk hing daar dan toch ineens een nieuwe ventilator. Wij durven hem alleen nog steeds niet aan te doen... 

Nadat de klusjesmannen wegwaren, probeerde wij een Uber taxi te bestellen die ons zou brengen naar de stad (Kampala)... Wij durfden ditmaal niet op de BodaBoda (Boda betekent zadel), omdat het een kleiweg is en súper glad als het geregend heeft... Volgende keer dus maar! 

Maar de Uber was besteld en Ronald was met zijn Toyota naar ons onderweg. Het duurde ongeveer 20 minuten voor hij bij ons was... Toen wij instapte begon hij direct te "klagen" over dat hij de rit bijna zou annuleren omdat hij zóo ver moest rijden... 6 kilometer *zucht* 

Na ongeveer 1 uur in de Uber met veel indrukken van buiten en voor Cynthia een ware cultuurschock, kwamen wij aan op onze bestemming, Oasis Mall. Daar zit Café Javas... eten om verliefd op te worden! Patatjes met een hamburger en een heerlijke smoothie gingen er goed in. 

Daarna opzoek naar een supermarkt. Wij dachten dat deze zich zou bevinden in hetzelfde winkelcentrum, dat had Google ons verteld... Maar helaas... geen supermarkt. Na wat rondvraag bij lokale bevolking moesten wij lopen naar het volgende winkelcentrum... 

Wéér een belevenis... Te voet door Kampala opzoek naar een supermarkt. 

Uiteindelijk vonden wij deze en hebben wij boodschapjes gedaan voor komende dagen. En wat souvenirs gekocht in een plaatslijke souvenirswinkel. 

Daarna wederom een Uber besteld en ditmaal kwam Derick ons halen met zijn Toyata... Wát een schatje! Een jongen van 21 die pas 19 dagen Uberchauffeur is, maar FANTASTISCH rijdt en ons veilig weer thuis gebracht heeft! Een dikke fooi had hij dan ook verdiend! 

Eenmaal weer op het project de boodschapjes uitgepakt, souvenirs nog een keer bekeken en even wat gedronken in het zonnetje op ons terras. 

Gisteren hadden wij met Joy afgesproken dat zij na school (rond half 5) naar ons toe zou komen... Maar ze kwam niet, dus gingen we haar maar halen... 

Toen wij haar naderde kwam zij wederom met wijde armen aangerend met een BIGSMILE op haar gezicht en vloog zij ons in de armen om een dikke knuffel te geven èn, misschien voor haar nog wel belangrijker, te krijgen. 

Met z'n drietjes liepen wij naar ons huisje. Daar hebben we haar de cadeautjes gegeven die wij voor haar hadden. 

Eerst gaven we haar een tas vol nieuwe kleren, gekregen van Floor haar moeder. Wàt was ze blij! Het enige wat ze kon zeggen was "wauw" en "yes" met een grote glimlach op haar gezicht. Alles wat ze kreeg bestuurde ze goed en vouwde ze netjes en secuur weer op. Onze harten smolten en we hadden een brok in onze keel... Ze vroeg mij mijn moeder te bedanken, dus bijdeze mama! 

Daarna nog een tasje met een etui met inhoud, nog een beetje kleding, een kleurboek waarvan elke pagina uitvoerig bestudeerd werd, een magisch kleurboek (met zwart gekleurde pagina's en wanneer je hierop krast met een houten stokje komen er regenboog kleuren tevoorschijn). Joy probeerde het, maar snapte echt niet dat er uit zo'n houten stokje zóveel regenboog kleurtjes konden komen... Magisch moment! Uiteraard hebben wij als "fan" van Woezel & Pip haar ook een Woezel  knuffel gegeven... Ook zat er een notitieboekje bij waarin ik (Floor) een verhaaltje voor haar had geschreven... Dit verhaaltje heeft zij ook 4x gelezen en hierbij kreeg zij tranen in haar ogen... 

Als laatste hadden wij nog 1 cadeautje voor haar... 3 armbandjes... 1 voor haar, 1 voor Floor en 1 voor Cynthia... als symbool voor vriendschap tussen ons. Joy ging stralen en er spatte direct een soort vertrouwen van haar af! Mooi om te zien! 

Vervolgens had ze zoveel vertrouwen gekregen dat ze het cadeauzakje van de armbandjes pakte en wees naar de Maki aap die eropstond en zei: "Aunty Floor, this is you!" We begonnen met z'n 3en keihard te lachen... Fijn en dankbaar dat ze zich bij ons zo veilig en vrij kan voelen! *kippenvel* 

Joy, een meisje dat inmiddels echt een speciaal plekje in mijn (Floors) hart heeft gekregen! 

Terwijl wij buiten nog even een selfie aan het maken waren met z'n 3en ging voor Joy de bel voor het avondeten. Wij hebben haar, en haar cadeautjes, naar haar huisje gebracht... Eenmaal daar kwam gelijk haar zus Sanyu, ook al zo'n schatje, aangerend en Joy liet vol trots haar cadeautjes zien. 

Wij hebben de cadeautjes wel weer meegenomen naar ons huisje, omdat Joy vroeg of wij ze nog even voor haar konden bewaren. En natuurlijk wilden wij dat! 

Daarna even alle indrukken van vandaag verwerkt, ja dat zijn er een hoop, in het zonnetje op ons terras. De beveiliger kwam nog even langs om een praatje te maken. 

Terwijl wij buiten zaten te genieten van de zonsondergang werden wij ineens omsingeld door een groep vleermuizen... We sprongen op en vluchtten zo snel als we konden naar binnen. Wàt een mietjes, hè?!

Eigenlijk zaten wij nog vol van de lunch, maar toch maar even een eneverende maaltijd gekookt... volkoren pennen met tomatenketchup en plakjes komkommer... haha. 

Floor moest even naar de badkamer, waar wij eerder die dag een salamander gespot hadden... Maar deze zat niet meer op dezelfde plek... Floor keek goed rond en opeens viel die salamander van het plafond op Floor haar voeten... Een hartverzakking en een hoop gegil was wat volgde... 

Na deze indrukwekkende dag willen wij nog steeds niet naar huis en hopen wij dat deze vakantie nog héél lang duurt!! 

Slaap lekker.