Vanmorgen toen wij wakker werden, heerst er serene rust... Dit is alleen wel echt anders als wij willen gaan slapen; krijsende vogels, blaffende en huilende honden en toeterende auto's...

De hele ochtend regende het hier, daardoor liepen onze plannen net iets anders, maar ach... we hebben vakantie!

Rond 10.45 uur zijn wij naar Nafasi (opvanghuis voor baby's en peuters) gegaan. Gisteren hadden wij al appcontact gehad met Jacky (Oegandese "baas") van Nafasi, dus ze wisten dat wij zouden komen.

We werden dan ook hartelijk ontvangen, Floor werd herkent en geknuffeld, en kwamen direct in een staffmeeting terecht. Iedereen stelde zich voor en daarna ging hun vergadering verder... Ze praten Engels met een Afrikaans accent... Dat klinkt een beetje als snel binnenmonds mompelen, niet te verstaan dus, haha.

Na de staffmeeting werden wij direct aan het werk gezet; we gingen kindjes uit bed halen en deze buiten op de veranda op een kleed leggen. Ze moesten allemaal een schone luier, Floor en Cynthia hadden gelijk jackpot... een poepluier! En Cynthia had zelfs een dubbele jackpot, want terwijl zij een luier aan het verschonen was, besloot de baby te gaan poepen, gele drap.

Toen ze allemaal schoon waren, begon het "spelen". Er worden op dit moment in Nafasi 2 kleine baby's opgevangen, er kunnen er 7 net lopen en 1 peuter van 2 jaar. Dus het was dolle boel... Cynthia had gelijk een vriendinnetje, Latisha, die haar niet meer losliet en andere kinderen bij Cynthia uit de buurt hield en Floor had een jongetje, John, dat maar bij haar in de buurt bleef en wilde knuffelen.

Ze vonden "kietelen" allemaal erg leuk... en er werd dan ook schaterend hard gelachen! Ze kwamen zelfs kietels halen, haha!

Ook was er peuter Elvis, wát een lekker joch! Kletsen, spelen, veel knuffelen en ook grapjes uithalen! Deze zou ik (Floor) zonder twijfelen gewoon meenemen naar huis... Maar dat kan helaas niet...

Vervolgens moest er door de kleinsten gegeten worden, de flesjes kwamen tevoorschijn en Cynthia had de allerkleinste baby (5 maandjes oud) en Floor had een andere baby. Peuter Elvis kwam Floor helpen met het geven van het flesje.

Terwijl in de keuken ook het eten voor de iets grotere werd gemaakt, werd er weer gespeeld. Een aantal werden wel een beetje zeurderig, maar ik denk dat ze gewoon trek hadden.

Toen daar het eten was voor hen kregen ze allemaal een bordje met posho, beans (bruine bonen) en een soort spinazie achtig iets... Ze smikkelde lekker hun bordjes leeg met hun handjes...

Het was voor ons ook lunchtijd... Ook wij kregen een bord met Posho, beans en dat spinazie achtige spul. Was best lekker!

Wederom een zéér bijzondere plek, Nafasi wat "kans" betekent.

Moses was inmiddels ook bij Nafasi aangekomen nadat hij ons gezocht had op het project en wilde ons graag meenemen voor een ijsje in Kampala. Zo gezegd, zo gedaan... na de lunch (14.00 uur) gingen wij met Moses op stap. We mochten de auo van Nafasi gebruiken, dus dat was fijn!

Wéér zóveel indrukken opgedaan vanmorgen bij Nafasi en onderweg in de auto dat ons hoofd alweer een beetje vol begon te raken.

Toen we bij de ijszaak aangekomen waren, trakteerde Moses ons op een ijsje, hoe lief èn lekker?! Daarna reden wij door naar de Craftmarket waar er wederom wat souvenirs gekocht werden.

Omdat het, ook door de enorme files in Kampala, inmiddels alweer etenstijd was nodigde wij Moses uit om met ons uiteten te gaan bij Café Javas, lekker lekker!

Deze middag en avond zóveel gelachen met Moses dat onze kaken er bijna zeer van deden. Ook deed Moses een poging ons wat Swahili te leren, maar wat een lastige taal is dat...

Rond half 10 kwamen wij weer thuis en zat ons hoofd echt vol... Nog even een theetje gedronken, gekletst en daarna lekker naar bed gegaan.

Kulala vizuri na kukuona kesho (slaap lekker en tot morgen)