Vandaag konden wij wat uitslapen, de wekker ging om half 8 en hierna hadden wij wederom "lekker" een koude douche.

We zijn met de auto richting de grote watervallen gereden en na ongeveer 1.5 uur, en een aantal keer verkeerd, rijden kwamen wij daar aan.

Eerst hebben we daar op een bankje ontbeten met aapjes om ons heen in de rubberbomen, en daarna konden we naar de watervallen...

Na een stukje tracking zagen wij en hoorde al snel het enorme natuurgeweld wat een waterval met zich meebrengt. Súper gaaf!

Moses vertelde ondertussen wat weetjes over het ontstaan van de watervallen en hoe het aan zijn naam gekomen is. De watervallen hadden eerst een andere naam, maar nadat Oeganda een Engelse kolonie werd, werd de naam veranderd naar Murchison Falls.

Wàt een indrukwekkend "gedoe" die watervallen, zeg! Dat de natuur zoiets kan laten ontstaan, bizar. Je voelt je ineens heel klein naast zo'n ENORME waterval...

We hebben een tijdje bij de watervallen rondgelopen, foto's gemaakt en zijn toen weer naar Red Chili Campside gegaan voor een lunch.

We hebben daar een heerlijke kipwrap gegeten en konden er daarna weer tegenaan.

Er stond ons een boottocht te wachten over de Nijl naar de waterval. Moses was alvast met de ferry en de auto naar de overkant gegaan terwijl wij op de boot wachtte, zodat wij na de boottocht niet meer hoefde te wachten op een overtocht...

Maar... nadat wij met de boot Moses op gingen halen aan de overkant was hij nergens te bekennen... Achteraf bleek dat hij dacht dat wij op een andere boot zaten en stond daar te wachten. Maar na een telefoontje kwam het gelukkig goed en stapte Moses alsnog op het nippertje bij ons aan boord.

Achter ons zat een Nederlands stel waar wij even gezellig mee hebben gesproken.

Tijdens de boottocht hebben we heel veel nijlpaarden gezien. Ook nog krokodillen, giraffen, buffels, pumba's en olifanten aan de waterkant.

Uiteraard hebben wij tijdens de boottocht ook de voet van de waterval gezien.

De bootsafari was wederom erg indrukwekkend en gaaf om dit allemaal te mogen zien en meemaken! Op de terugweg met de boot naar de auto vielen we allemaal bijna in slaap door de schommelingen van de boot en... we waren ook gewoon een beetje moe, hihi...

Na de bootsafari haalde wij onze ranger, wederom een Robert, op. Hij nam ons mee voor een korte gamedrive, want wij hadden nog steeds geen luipaard gezien en dit was een goed moment op de dag (eind van de middag).

Helaas hebben we het luipaard niet gevonden, maar het werd al een beetje donker en dus moesten wij opzoek naar hout voor ons kampvuur.

Opeens stuitte wij, tijdens zonsondergang, op een grote kudde giraffen. We stonden er met de auto middenin. Robert deed zijn deur open en stapte uit. Hij deed hij Cynthia haar portier open en hij zei tegen haar, "Come". Cynthia schrok er een beetje van en vroeg, "Moet ik hier ècht uit de auto?!" Floor sprong gelijk uit de auto zodra ze merkte dat het kon en mocht.

We liepen dichter naar de giraffen toe en daar stonden we dan... middenin een kudde giraffen... WAUW!!

Na ongeveer een kwartiertje moesten wij snel door om hout te zoeken. We racete naar een plek waar Robert dacht dat er goed hout zou zijn. Met een ranger in de auto mag je ook off track rijden. Zo gezegd, zo gedaan... Dus Robert zei tegen Moses naar welk "bosje" hij precies naartoe moest rijden.

Eenmaal aangekomen, stapte Robert wederom ineens uit de auto... Het was al donker en er waren allemaal onoverzichtelijke bosjes... Hij ging op zijn gemakje hout zoeken. Hij vroeg Moses om hulp, maar deze was een beetje bang... Wij lagen hélemaal in een deuk om Moses...

Na voldoende hout verzameld te hebben, reden wij richting onze kampeerplek in het wild. We kregen al een beetje kriebels... het was toch best spannend! Waarom wilden wij dit ook alweer? Konden we niet gewoon nog een nachtje veilig bij Red Chili?

We kwamen aan op de campside toen het hélemaal donker was... De zon was onder, maar de maan was nog niet verschenen.

Wij hoopten dat Robert het kampvuur zo snel mogelijk aanhad, maar helaas... dit duurde wel even.

Wij stonden wel buiten de auto, maar gingen er geen 2 meter bij vandaan. We zagen hélemaal niks, maar de hoorden wel van dichtbij nijlpaarden... Spannend!!!

Na ongeveer een uur was alles gesetteld en werden wij ook een beetje rustiger. Inmiddels was het half 10, maar we hadden nog niet gegeten. Cynthia werd aan het werk gezet en er werden eieren gebakken.

Ondertussen lag ranger Robert met zijn schoenen uit, met zijn benen omhoog op zijn matje. Zijn geweer lag nog in de auto, en hij speelde spelletjes op zijn telefoon en pleegde telefoontjes.

Maar keer op keer vertelde hij ons dat we echt veilig waren als wij vuur hadden, maar toch...

Na ongeveer 1,5 uur moesten wij toch wel echt nodig plassen... Maar echt in het wild betekent ook geen toiletten...

We vroegen aan Moses wat wij het beste konden doen. Hij gaf ons instructies over hoe je het best kunt wildplassen...

Daar gingen we...
Stap 1; de locatie; we mochten niet te dicht bij de auto omdat de wilde dieren op de vreemde geur in hun territorium afkomen en je wilt natuurlijk geen leeuwen en luipaarden bij je auto midden in de nacht terwijl jij in je daktentje ligt, haha.
Stap 2; niet te dicht bij de bosjes en ook niet te dicht bij het water (De Nijl), je weet niet wat erachter/in zit.
Stap 3; broek naar beneden en al om je heenkijkend snel plassen.
Stap 4; snel terug rennen naar de auto.

We hebben hierna onze spullen verzameld en zijn in onze tent op het dak van de auto gekropen. Dit zou best wel eens een roerig nachtje kunnen worden...