13e dag in Oeganda
Vanmorgen zijn wij rustig opgestaan en iets voor half 11 zijn wij naar Nafasi gelopen.
De kids lagen nog op bed, maar Elvis was wel al wakker. Nu had hij ons even voor zichzelf, en dat vond hij wel fijn...
Na ongeveer een halfuurtje gingen wij ook de andere kids uit bed halen. Ze kwamen allemaak met hun handjes in de lucht op ons afgelopen, zó schattig!
Daarna kregen ze van ons allemaal een schone luier, heel veel knuffels en een flesje warme melk.
Er was een nieuw baby'tje bij Nafasi, een baby van 2.5 maan oud... Floor gaf hem de fles en Cynthia had een andere kleine, maar iets oudere, baby.
Omdat wij Maria nog even moesten zien, gingen wij rond 1 uur weer bij Nafasi weg.
Maar Maria was nog in bespreking, dus gingen wij eerst naar even lunchen.
Daarna zijn wij nog een keer langs Maria gelopen en toen was ze wel beschikbaar. Wij wilden vragen over Joy haar cadeautjes, omdat Joy ons vertelde bang te zijn dat andere kinderen het van haar af
zou pakken. Maria vertelde dat zij haar cadeautjes op haar kantoor zou bewaren tot ze naar huis zou gaan in de vakantie. Als zij tussendoor iets wilde hebben, mocht zij dit uiteraard wel pakken.
Dit was voor Joy ook een hele opluchting.
Cynthia had op de website van Kinderhulp Afrika het verhaal gelezen van de 5-jarige Baker. Heftig! Dit deed haar gelijk iets en dus besloot zij aan Maria te vragen welke kinderen en nog een sponsor
nodig hadden en daar stond de kleine Baker nog tussen. Daar hoefde Cynthia niet lang over na te denken... En zo gezegd, zo gedaan...
Daarna liepen wij samen met Maria, en zijn juf die wij tegenkwamen op de gang, naar zijn klas... P1 Green. Dit is de klas met de jongste kinderen.
Baker is pas 3 weken op het project en spreekt nog geen Engels, alleen maar Lugamda. Hierdoor wist hij echt niet wat hem overkwam. Maar wel pakte hij Cynthia gelijk vast en liet haar niet meer los,
zó schattig!
De school was voor P1 Green klaar en hij ging samen met zijn juf aan ons zijn slaapplekje latenzien! Hierna hebben wij hem even meegenomen naar ons huisje. Hij kreeg 1, o nee 2, o nee toch 3 glazen
limonade in 5 minuten... Hij slokte het werkelijk achterover en ook kreeg hij wat kaakjes.
Hij begon ook gelijk wat meer te kletsen... Alleen wij verstonden hem niet en hij ons maar een héél klein beetje.
Na een klein halfuurtje hebben wij hem weer teruggebracht naar de dormitory.
Toen wij net weer terug waren bij ons huisje kwam Joy aangelopen. Haar school was net afgelopen.
Wij waren net van plan om met bolletjes wol ergens op het project te gaan zitten om armbandjes met de kinderen te maken en Joy wilde ons hier graag bij helpen.
Zij wees ons de beste plek en binnen no-time stonden er zéker 60 kinderen om ons heen. Jongens en meisjes, groot en klein... Iedereen kwam uit alle hoeken om armbandjes te maken.
De kleintjes wisten niet hoe zij dit moesten doen en wij moesten het hen uitleggen... Dat was best een hoop werk, maar natuurlijk deden wij dit met alle liefde!
Zelfs toen de bel ging voor het avondeten om 6 uur waren de kinderen nog niet weg te slaan.
Op een gegeven moment kwam er een juf en die jaagde ze weg... "just go, just go... don't waste my time with this!" Was wat zij riep... Wij schrokken er een klein beetje en probeerden de kinderen
dan ook maar op een liefdevolle manier "weg te jagen".
Nadat de kinderen waren gaan eten en wij hadden opgeruimd, gingen wij ook naar huis om te eten.
Na het eten kwamen Gert en Jill even langs voor "een bakkie". Gezellig!
Daarna gingen wij wederom een inhaalslag maken aan de blogs en daarna lekker slapen...
12e dag in Oeganda
We zijn er een beetje optijd uitgegaan, maar zeker ook niet te vroeg... We moesten om 10.00 uur klaarstaan, want dan zou Moses komen.
Om 10.00 uur geen Moses, dus wij besloten om om 10.15 uur maar de meisjes alvast op te halen. Onderweg naar de dormitory zagen wij Moses aan de auto sleutelen, hij moest de accu vervangen.
Wij namen de meisjes nog even mee voor een glaasje limonade en toen stond Moses al voor de deur. Om 11.00 uur zijn wij richting onze 1e stop gegaan. Voor Joy en Sanyu was de hele dag nog een
verrassing, des te leuker!
De 1e stop was het waterpark. Toen wij aankwamen rijden en de meisjes zagen wat wij gingen doen, spatte gelijk het enthousiasme ervanaf en hun lach liet de zon nóg een beetje meer schijnen!
Toen wij door de entree waren, stond de kraam met badkleding nog niet klaar... Dus moesten wij naar Quality Supermarket om zwemkleding te regelen. Dit was gelukkig op zeer korte loopafstand.
De meisjes hadden snel hun badpak uitgekozen en gepast. Het zat als gegoten! Wij besloten dat het eigenlijk nóg leuker was als wij ook zouden gaan zwemmen met hen... Dus ook wij moesten opzoek naar
een badpak/bikini. Dat viel niet mee... Wat een "gekke" maten hebben ze hier! Moses was wel geslaagd voor een zwembroek.
Eenmaal terug in het waterpark was inmiddels de kraam met zwemkleding opgetuigd... Wij deden hier nogmaals een poging, en we slaagden... Maar wat een afschuwelijke dingen!
Maar toen de meiden zagen dat wij toch ook kwamen zwemmen, werd de lach op hun gezicht nóg groter en vergaten wij (bijna) dat wij zo'n afgrijselijk badpak aan hadden...
Na ongeveer 2 uurtjes zwemmen, hebben wij ons gedoucht, weer aangekleed en zijn we naar de volgende stop gegaan; een ijsje eten bij Acacia Mall.
Onder het genot van ons ijsje op een bankje was daar een andere man... Hij zat al continu te glimlachen naar ons en besloot ook opeens te gaan praten. Hij wilde graag de rest van de dag met ons mee
en hij wilde graag vrienden met ons worden... No Way... maar Moses zat aan de telefoon en had het niet door, maar gelukkig hebben wij dit zelf goed afgehandeld.
Na het ijsje hebben wij schoolschoentjes met en voor de meisjes gekocht. Moses ging er stiekem vandoor en wij mochten van hem niet naar boven komen... To be continued...
Maar... Eigenwijs... Wij zijn toch naar boven gegaan, want daar was onze volgende stop; de film Toy Story 4 3D kijken in de bioscoop. Voor Joy de 2e keer in de bioscoop omdat Floor haar daar
vorigjaar ook mee naartoe genomen had, maar voor haar zus Sanyu was het de 1e keer. Een hele belevenis dus...
De film was súper leuk en de meiden, maar natuurlijk ook wij en Moses hebben erg gelachen!
Na de film naar Café Javas gelopen om te eten. Van de drankkaart kozen de dames een grote Collada (zonder alcohol natuurlijk) en van de menukaart koos Sanyu een groot menu met kippenpoten en friet
en Joy wilde de Big Is Bigger Burger met friet hebben. Hierop zat het volgende: sla, tomaat, kipburger, veel kaas, gefrituurde uienringen, een ananasring en een dik gebakken ei... Ze namen het er
dus goed van, haha.
We zaten lekker buiten toen het ineens keihard begon te regenen. De luiken kwamen naar beneden en gingen dicht, maar ondanks dat bleven wij niet droog... We werden geëvacueerd naar binnen. De
serveerster kwam ons eten brengen, maar omdat Joy haar eten echt nat was geworden, kreeg zij een hele nieuwe burger en een hele nieuwe portie friet (terwijl zij de helft al opgegeten had)...
Moses zat na zijn halve bord al vol, maar de meisjes namen het ervan en hebben hun hele bord leeggegeten... WOW!
Omdat het na het eten nog steeds heel hard regende, gingen Cynthia en Moses de auto halen en bleef Floor samen met Joy en Sanyu nog even zitten.
Maar het ophalen van de auto lukte niet... Toen zij aankwamen bij de auto knipperde de alarmlichten en hierdoor was de accu leeg, oepss! Moses ging gelijk hulp regelen en Cynthia probeerde Floor te
bereiken. Moses had snel hulp gevonden maar die wilde pas iets doen als de regenbui voorbij was... en het zag ernaaruit dat dat nog wel even kon duren...
Hierop besloot Floor toch maar met de meisjes richting de auto te gaan, dan waren wij in ieder geval weer veilig met z'n allen bij elkaar, want het ging ook al donker worden.
De regen stopte, maar uiteindelijk duurde het nog 3 kwartier tot wij weer konden gaan rijden richting huis.
De meisjes waren zó moe dat zij allebei tegen Floor aan in de auto in slaap vielen...
Eenmaal terug op het project de meisjes naar de dormitory gebracht en zijn wij zelf ook lekker naar bed gegaan...
11e dag in Oeganda
We hadden lekker geen wekker gezet werden dan ook wakker om half 9. Niet helemaal uitgeslapen van alle indrukken, maar dat komt wel...
Gelukkig konden wij, nog slaapdronken, lekker in bed ontbijten met een croissantje die wij de avond ervoor van Javas hadden meegenomen, lekker wakker worden hoor!
Floor besloot nog even te blijven liggen en Cynthia ging zich klaarmaken. Zij werd opeens verrast door bezoek... Moses en nog drie andere mannen. Moses kwam z'n spullen halen, een andere man kwam
onze wifi fixen, en wat die andere twee kwamen doen, is tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel... Ze stonden in de deuropening en zeiden alleen maar steeds "hallo". Toen Moses wegging,
zei hij tegen die andere mannen dat ze ook weg moesten gaan. We hebben ze hierna niet meer gezien...
Nadat Floor zich ook had klaargemaakt, gingen wij opzoek naar Joy om haar te vertellen dat wij haar en haar zus Sanyu de volgende dag meewilden nemen voor een leuk dagje weg. Onderweg kwamen er
kinderen naar ons toe die vertelde dat Joy naar huis was. Het leek ons erg onwaarschijnlijk en we besloten naar de "huismoeder" te gaan om dit na te vragen. We moesten haar overigens ook nog vragen
of we Joy en Sanyu meemochten nemen, omdat wij Maria niet konden vinden.
De huismoeder vertelde ons dat Joy waarschijnlijk bij het huis was van Maria. Gelukkig was dit huis ook op het project en hadden wij gelijk twee vliegen in één klap... Toen wij aankwamen bij het
huis van Maria zagen wij Joy met een soort bezempje de tuin van Maria vegen, ze was super verbaasd ons te zien en dat was Maria ook toen zij Joy zag in haar tuin. Maar wat een liefde heeft deze
vrouw voor de kinderen!
Joy stopte met schoonmaken en liep met ons mee naar ons thuis. Opeens kwamen er 6 ganzen blazend aangerend om ons aan te vallen. Wij hadden net een nacht in het wild geslapen, maar wij renden
keihard weg voor de ganzen. Joy moest erg hard lachen, pakte een paar kiezels en gooide deze richting de ganzen. Het werkte. De ganzen vertrokken en wij konden rustig onze weg vervolgen...
Onderweg vertelde Joy dat andere kinderen tegen haar gezegd hadden dat wij weer terug waren gegaan naar Nederland. Zij vertelde dat zij hierom de hele nacht had gehuild... Arm schatje! Wij
verzekerde haar dat wij nóóit weg zouden gaan zonder haar gedag te zeggen...
Onderweg naar ons huisje hebben wij ook nog een filmpje gemaakt van het project waarbij Joy ons rondleidt: in de dormitory en in de verschillende ruimtes van het schoolgebouw.
Eenmaal bij ons huisje werd gestart met een drankje en wat Pringles en hierna ontstond er een heuse dansbattle! Volgens ons komen die kinderen echt dansend de (baar)moeder uit, haha! Ze moest
regelmatig lachen om onze dansmoves...
Hierna kwam Mikado tevoorschijn. Ze heeft ons tijdens de twee potjes flink ingemaakt... Beginnersgeluk? Nee, ze deed het gewoon erg goed!
Hierna hebben wij een ander spelletje gepakt van het buitenspeelgoed. Het doel was om zoveel mogelijk balletjes op het hesje van de ander te gooien. Degene die als eerste zijn balletjes kwijt was,
had gewonnen.
Het spelletje werd fanatiek gespeeld en we allemaal tegen elkaar gespeeld. Joy vond het PRACHTIG! En wat een lach kwam er op haar gezicht tevoorschijn... Een lach waar je alles voor over zou
hebben!
Na alle fysieke inspanningen hebben we nog armbandjes gevlochten van het wol dat wij uit NL hadden meegenomen, super leuk! Wij allebei eentje voor Joy gemaakt en zij voor ons... Schattig hè?!
Daarna was het dinertijd voor Joy. We hebben haar naar de dormitory gebracht. We hebben daar met haar en haar zus afgesproken dat wij hen morgenochtend na de kerkdienst (half 11) komen
ophalen.
Wij zijn lekker met een theetje in bed gaan liggen en hebben een inhaalslag gemaakt aan het schrijven van onze blogs.
En daarna lekker gaan slapen... Tot morgen!
6e dag safari
We konden wat langer blijven liggen, half 8. Wij vlogen de tent uit om te zien waar wij nou eigenlijk waren. WÃ t een mooie plek! Uitzicht over Lake Bunyonyi midden in de bergen, prachtig!
Toen wij in de auto keken, had Moses het zichzelf wel erg comfortabel gemaakt. Hij lag als een koning te slapen, onder een dik dekbed, achter in de auto. Toen hij ons van buiten hoorde giechelen,
werd hij wakker. Hij had voor ons al de boiler aangezet in een lodge waar wij konden douchen. De man achter de receptie had Moses de sleutel gegeven, super lief!
Na het douchen gingen wij ontbijten, lekker scrumbled eggs op een toast. Vanaf het terras hadden wij al een prachtig uitzicht over het meer.
Na het ontbijt pakten wij alles weer in en gingen wij een lodge verder om te kanoën. Dit was eigenlijk ook de lodge waar Moses wilde slapen afgelopen nacht, maar toen konden wij het niet meer
vinden in het donker...
We liepen richting het meer en zagen de uitgeholde boomstammen, a.k.a. kano's of op z'n Afrikaans makoro, al liggen.
We moesten betalen maar wij gaven per ongeluk 300.000 shilling i.p.v. 150.000 shilling. Gelukkig was die jongen eerlijk en gaf hij ons netjes het teveel betaalde geld terug.
Nu was het tijd om de kano's in te duiken. Jut en Jul samen in een kano, Moses in een eigen kano en onze gids Robin ook in een eigen kano.
Daar gingen we... De eerste minuten bleven wij maar rondjes draaien, we bakten er niks van... Moses was blij dat hij zijn eigen kano had en Robin bleef heel geduldig om ons het kanoën proberen bij
te brengen.
Na ongeveer 20 minuten hadden wij het door en vlogen wij als een kieviet over het water. We lieten iedereen achter ons, zelfs Robin! Moses bleef ver achter ons en keek erg verbaasd hoe goed wij
konden kanoën samen...
Na ongeveer 2 uur op het meer te zijn geweest, wat echt PRACHTIG was, waren wij weer terug bij de lodge.
Het was maar goed dat wij het bord met informatie over het meer pas na het kanoën zagen... Het meer bleek 1981,2 m diep te zijn op de bodem bleek ijs te liggen...
Even lunchen en weer de auto in...
Wat wederom een reis leek te zijn van ongeveer 5 uur, bleek een reis te zijn van 7.5 uur.
Terug in Kampala gegeten bij Javas, mmm. We waren allemaal erg moe, dus na het eten snel naar ons bedje toe...
Dit was nu toch echt de laatste dag van onze FANTASTISCHE safari. Wat hebben we genoten, veel gelachen en vooral ook veel gereden (lees 2000km)!! Eentje om nooit meer te vergeten...
5e dag safari
Moses had 's morgens een afspraak in Kampala. Hierdoor konden wij even uitslapen en na 4 dagen eindelijk weer even uitgebreid warm douchen en onze haren wassen :-)
Moses kwam rond 12 uur, snel de spullen ingeladen en hup... naar het volgende avontuur... Lake Mburo. Dit was wederom langer rijden dan Moses van te voren had ingecalculeerd...
Na ongeveer 2 uurtjes rijden, passeerde wij De Evenaar. Even eruit om de toerist uit te hangen... En weer snel door richting Lake Mburo.
We kwamen daar pas aan om 17.50 uur en dat terwijl terwijl het om 19.00 uur donker is. Dus we moesten snel op jacht naar de zebra's, want daar staat dit park om bekend en deze hadden ze niet in
Murchison Falls.
Net na de ingang stond er gelijk een grote kudde op ons te wachten, wauw! Na een uurtje rondrijden en toen de zon onder was, vervolgenden wij onze weg naar Lake Bunyonyi. Daar kwamen wij wederom
laat aan; 12 uur. Moses wilde bij een campside slapen met een fantastische zonsopgang. Echter konden wij deze niet meer vinden in het donker, dus crashte wij op een parkeerplaats van een ander
resort. Er was één bijzondere man... Wij voelden ons niet echt op ons gemak... Maar Moses wist ons wederom op ons gemak te stellen en zorgde ervoor dat die man ons met rust liet.
We hadden werkelijk geen enkel idee waar wij nu weer terecht gekomen waren. Het enige wat wij wisten was dat wij heel hoog in de bergen zaten en dat het echt héél erg koud was... ja, zelfs voor ons
als Nederlanders, haha!
Moses kroop de auto in om te slapen en wij doken onze daktent in om te gaan slapen.
4e dag safari
Rond 3 uur 's nachts werden wij wakker van een schuddende auto, de autodeuren sloegen dicht... en wij dachten "what's going on?" Gelukkig zitten er raampjes in de daktent waardoor wij naar buiten
kunnen spieken... Wij zagen daar Moses lopen richting de tent van de ranger, die ook lag te slapen... Terwijl Moses richting de tent liep van de ranger zagen wij ook dat het kampvuur niet meer aan
was... Moses kroop bij de ranger in de tent en wij deden maar snel onze ogen weer dicht in de hoop dat het snel 6 uur was en dat wij dus uit onze tent mochten, haha!
Gelukkig was de keer dat wij erna onze ogen opendeden inderdaad om 05.50 uur. Wij hoorden Moses en de ranger buiten al rommelen, dus gingen wij ook uit onze tent.
Wij gingen weer plassen op dezelfde plek als gisterenavond. Maaaaar... wij deden daar een ontdekking... Er lag een heel skelet van één of andere antilopensoort om ons heen... Tussen ons in lag de
schedel en vlak achter ons lag de rest... Gelukkig hadden wij dit niet gezien in het donker, haha!
Toen hebben we alles opgeruimd en reden wij rond half 7 richting de uitgang van het National Park. Murchison Falls... Je was FANTASTISCH!!!
Nu op naar het volgende avontuur... een villagewalk.
We reden, we reden en we reden nogmaals... De village waar Moses met ons naartoe wilde, leek niet dichterbij te komen. Daarom besloten wij maar om bij een andere village te gaan kijken.
WÃ t een bijzonder moment was dat! Toen wij uit de auto stapte, kwam direct de "village bewaker" op ons af en vroeg wat wij kwamen doen. Moses verzekerde hem dat wij goed volk zijn en zo konden wij
snoepjes uitdelen aan de kids.
Het snoepjes uitdelen begon rustig... Ze stonden netjes met hun handjes omhoog te wachten op een snoepje. Maar hoe verder wij de village in gingen, hoe heftiger dit werd...
Op een gegeven moment kon Cynthia de zak met snoepjes niet meer vasthouden, omdat de kinderen eraan trokken... Ze liet de zak maar los en alle kinderen doken op de grond...
De kids waren zeker niet onaardig naar ons en naar elkaar, maar gewoon enthousiast...
Wat wij wel bijzonder vonden was dat er een aantal jonge kinderen met een baby op hun rug in een draagdoek liepen...
Verder was de village net het reallife Archeon... met alle hutjes van klei en eigenlijk gewoon het totale plaatje... Bijna niet uit te leggen...
Na ongeveer een halfuurtje vervolgden wij onze weg weer richting Kampala.
Dit was een rit van ongeveer 7 uur naar Jinja. Eigenlijk wilden wij direct doorrijden naar Kampala, maar bij Jinja kregen wij toch wel echt "honger"... Het was dan ook al half 10 en hadden ongeveer
niks gegeten.
Na een stop bij Java House konden we beginnen aan de laatste 83km tot Kampala.
Om half 1 kwamen wij weer aan bij ons tijdelijke thuis op het project. We waren erg moe van alle indrukken, dus we zijn snel gaan slapen.
Want morgen komt Moses ons weer halen voor een nieuwe 2 daagse trip. We hebben de smaak te pakken!
3e dag safari
Vandaag konden wij wat uitslapen, de wekker ging om half 8 en hierna hadden wij wederom "lekker" een koude douche.
We zijn met de auto richting de grote watervallen gereden en na ongeveer 1.5 uur, en een aantal keer verkeerd, rijden kwamen wij daar aan.
Eerst hebben we daar op een bankje ontbeten met aapjes om ons heen in de rubberbomen, en daarna konden we naar de watervallen...
Na een stukje tracking zagen wij en hoorde al snel het enorme natuurgeweld wat een waterval met zich meebrengt. Súper gaaf!
Moses vertelde ondertussen wat weetjes over het ontstaan van de watervallen en hoe het aan zijn naam gekomen is. De watervallen hadden eerst een andere naam, maar nadat Oeganda een Engelse kolonie
werd, werd de naam veranderd naar Murchison Falls.
WÃ t een indrukwekkend "gedoe" die watervallen, zeg! Dat de natuur zoiets kan laten ontstaan, bizar. Je voelt je ineens heel klein naast zo'n ENORME waterval...
We hebben een tijdje bij de watervallen rondgelopen, foto's gemaakt en zijn toen weer naar Red Chili Campside gegaan voor een lunch.
We hebben daar een heerlijke kipwrap gegeten en konden er daarna weer tegenaan.
Er stond ons een boottocht te wachten over de Nijl naar de waterval. Moses was alvast met de ferry en de auto naar de overkant gegaan terwijl wij op de boot wachtte, zodat wij na de boottocht niet
meer hoefde te wachten op een overtocht...
Maar... nadat wij met de boot Moses op gingen halen aan de overkant was hij nergens te bekennen... Achteraf bleek dat hij dacht dat wij op een andere boot zaten en stond daar te wachten. Maar na
een telefoontje kwam het gelukkig goed en stapte Moses alsnog op het nippertje bij ons aan boord.
Achter ons zat een Nederlands stel waar wij even gezellig mee hebben gesproken.
Tijdens de boottocht hebben we heel veel nijlpaarden gezien. Ook nog krokodillen, giraffen, buffels, pumba's en olifanten aan de waterkant.
Uiteraard hebben wij tijdens de boottocht ook de voet van de waterval gezien.
De bootsafari was wederom erg indrukwekkend en gaaf om dit allemaal te mogen zien en meemaken! Op de terugweg met de boot naar de auto vielen we allemaal bijna in slaap door de schommelingen van de
boot en... we waren ook gewoon een beetje moe, hihi...
Na de bootsafari haalde wij onze ranger, wederom een Robert, op. Hij nam ons mee voor een korte gamedrive, want wij hadden nog steeds geen luipaard gezien en dit was een goed moment op de dag (eind
van de middag).
Helaas hebben we het luipaard niet gevonden, maar het werd al een beetje donker en dus moesten wij opzoek naar hout voor ons kampvuur.
Opeens stuitte wij, tijdens zonsondergang, op een grote kudde giraffen. We stonden er met de auto middenin. Robert deed zijn deur open en stapte uit. Hij deed hij Cynthia haar portier open en hij
zei tegen haar, "Come". Cynthia schrok er een beetje van en vroeg, "Moet ik hier ècht uit de auto?!" Floor sprong gelijk uit de auto zodra ze merkte dat het kon en mocht.
We liepen dichter naar de giraffen toe en daar stonden we dan... middenin een kudde giraffen... WAUW!!
Na ongeveer een kwartiertje moesten wij snel door om hout te zoeken. We racete naar een plek waar Robert dacht dat er goed hout zou zijn. Met een ranger in de auto mag je ook off track rijden. Zo
gezegd, zo gedaan... Dus Robert zei tegen Moses naar welk "bosje" hij precies naartoe moest rijden.
Eenmaal aangekomen, stapte Robert wederom ineens uit de auto... Het was al donker en er waren allemaal onoverzichtelijke bosjes... Hij ging op zijn gemakje hout zoeken. Hij vroeg Moses om hulp,
maar deze was een beetje bang... Wij lagen hélemaal in een deuk om Moses...
Na voldoende hout verzameld te hebben, reden wij richting onze kampeerplek in het wild. We kregen al een beetje kriebels... het was toch best spannend! Waarom wilden wij dit ook alweer? Konden we
niet gewoon nog een nachtje veilig bij Red Chili?
We kwamen aan op de campside toen het hélemaal donker was... De zon was onder, maar de maan was nog niet verschenen.
Wij hoopten dat Robert het kampvuur zo snel mogelijk aanhad, maar helaas... dit duurde wel even.
Wij stonden wel buiten de auto, maar gingen er geen 2 meter bij vandaan. We zagen hélemaal niks, maar de hoorden wel van dichtbij nijlpaarden... Spannend!!!
Na ongeveer een uur was alles gesetteld en werden wij ook een beetje rustiger. Inmiddels was het half 10, maar we hadden nog niet gegeten. Cynthia werd aan het werk gezet en er werden eieren
gebakken.
Ondertussen lag ranger Robert met zijn schoenen uit, met zijn benen omhoog op zijn matje. Zijn geweer lag nog in de auto, en hij speelde spelletjes op zijn telefoon en pleegde telefoontjes.
Maar keer op keer vertelde hij ons dat we echt veilig waren als wij vuur hadden, maar toch...
Na ongeveer 1,5 uur moesten wij toch wel echt nodig plassen... Maar echt in het wild betekent ook geen toiletten...
We vroegen aan Moses wat wij het beste konden doen. Hij gaf ons instructies over hoe je het best kunt wildplassen...
Daar gingen we...
Stap 1; de locatie; we mochten niet te dicht bij de auto omdat de wilde dieren op de vreemde geur in hun territorium afkomen en je wilt natuurlijk geen leeuwen en luipaarden bij je auto midden in
de nacht terwijl jij in je daktentje ligt, haha.
Stap 2; niet te dicht bij de bosjes en ook niet te dicht bij het water (De Nijl), je weet niet wat erachter/in zit.
Stap 3; broek naar beneden en al om je heenkijkend snel plassen.
Stap 4; snel terug rennen naar de auto.
We hebben hierna onze spullen verzameld en zijn in onze tent op het dak van de auto gekropen. Dit zou best wel eens een roerig nachtje kunnen worden...
2e dag safari
Om 6 uur ging de wekker, want wij moesten en zouden de ferry naar de overkant hebben van 7 uur.
Na een koude douche waren wij gelijk wakker. Moses heeft onze tent ingeklapt.
En om kwart voor 7 vertrokken wij richting de ferry. Eenmaal aan de overkant reden wij naar de andere kant van het park. Daar hebben wij bij de "delta" ontbeten met een yoghurtje op de motorkap van
de auto, met uitzicht op de Nijl met de daarbij behorende nijlpaarden...
Daarna kon het echte werk beginnen en nam Moses ons mee voor een gamedrive.
Opeens stonden er een aantal auto's stil langs de weg...
Toen wij dichterbij kwamen, zagen wij 6 leeuwinnen, waarvan 2 welpjes van bijna 1 jaar oud. Moses pikte hier de beste plek (ongeveer 4 meter van hen vandaan) in en we hebben zéker 3 kwartier naar
deze machtige beesten gekeken. Zóó mooi!
Daarna hebben wij nog verder door het park gereden en Moses zocht voor een geschikte weg waar Cynthia achter het stuur mocht kruipen... Onderweg hebben wij uiteraard weer veel gezien!
De geschikte weg was gevonden en Cynthia kroop achter het stuur. Ze was net de heuvel op gereden en daar was ineens een grote kudde olifanten met kalfjes op en langs de weg...
Cynthia stopte en wilde gelijk weer wisselen, maar... Moses ging hier niet mee akkoord. Uiteindelijk was er niks aan de hand en zijn wij er zonder kleerscheuren van af gekomen.
Hierna konden wij gelukkig even bijkomen met een goede lunch bij Paraa Lodge (duurste lodge in het park) en waar Kanye West laatst gelogeerd heeft. Hier hadden we wifi, dus konden we ook even het
thuisfront bellen via Whatsapp.
Na de lunch hebben wij nog een gamedrive gedaan en zijn wij nog een keer langs de leeuwen gereden, ze waren er nog. Nu lag er een welpje met zijn mama langs de weg te slapen, súper om te zien!
Rustgevend ook...
Onderweg weer terug naar de ferry verzamelde zich ineens allemaal donkere wolken en zagen wij in de verte al onweer... Toen we zaten te wachten in de auto op de ferry volgde er een wolkbreuk en wà t
voor één... Keiharde regen, bliksem en donder...
Na anderhalf uur werd de regen minder en konden wij toch nog naar de overkant... Maar het onweerde nog wel... Dat was best een beetje spannend...
Gelukkig kwamen wij na 7 minuten toch weer veilig aan de overkant terecht. Toen zijn wij weer naar Red Chili gereden, hebben wij avond gegeten en zijn wij lekker op tijd gaan slapen...
Wat was het een héérlijke dag en wat hebben we weer veel gelachen!
